Zapoznaj się z przykładowymi pytaniami
i zdaj egzamin bez problemu
MATERIAŁY EGZAMINACYJNE DLA SŁUŻB ELEKTROENERGETYCZNYCH
Podstawowym aktem prawnym regulującym przepisy BHP jest Dział X ustawy z dnia 2.02.1996 r. „Kodeks Pracy” (Dz, U. nr 24 z [996 r.) – obowiązujący od 2 czerwca 1996 roku.
Prawo energetyczne – ustawa z dnia 10 kwietnia 1997 r. (Dz. U. nr 54 z dnia 4.06.1997 r.). Obowiązuje od 5 grudnia 1997 r. Nadzór sprawuje Urząd Regulacji Energetyki (URE).
Osoby sprawujące dozór nad eksploatacją urządzeń energetycznych oraz osoby eksploatujące te urządzenia w zakresie obsługi, konserwacji, remontów, montażu, kontrolno-pomiarowym, pod warunkiem posiadania dodatkowych kwalifikacji tj. świadectw kwalifikacyjnych.
PN-IEC 60364-6-61:2000 Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Sprawdzanie. Sprawdzanie odbiorcze.
Zasady wiedzy technicznej
Od 1 kwietnia 1995roku-Rozporządzenie Min. Budownictwa z dnia 14.12.1994 r. (Dz.U. nr 10 z 1995r.).
a) dla prądu przemiennego:
– 50 V – warunki środowiskowe 1 (pomieszczenia suche)
– 25 V – warunki środowiskowe 2 (pomieszczenia mokre i gorące)
b) dla prądu stałego:
– 120 V – warunki środowiskowe 1 (pomieszczenia suche)
– 60V – warunki środowiskowe 2 (pomieszczenia mokre i gorące)
Napięcie bezpieczne UL jest to największa bezpieczna wartość napięcia roboczego lub dotykowego, utrzymująca się długotrwale
Prąd przemienny, ponieważ powoduje trwały skurcz mięśni sercowych( migotanie komór sercowych) znacznie zmniejszenie krążenia krwi, z której dostaje się tlen do komory mózgowej).
Prąd stały nie powoduje wyżej wymienionych skutków tylko działanie cieplne i elektrolityczne.
Według normy PN-IEC-60364-6-61
o napięciu do 500V – R iz ≥ 0,5 MΩ
o napięciu ponad 500 V – R iż ≥ 1MΩ.
Jest to napięcie występujące w warunkach normalnych i zakłóceniowych, między dwoma częściami jednocześnie dostępnymi nie należącymi do obwodu elektrycznego.
Jest to spadek napięcia występujący wzdłuż drogi przepływu prądu przez ciało człowieka.
Jest to spadek napięcia, występujący na powierzchni ziemi pomiędzy stopami człowieka spowodowany zwarciem doziemnym.
1000 ±50 omów.
UL – napięcie bezpieczne
Przez zastosowanie napięcia bezpiecznego lub ochrony przed dotykiem bezpośrednim lub pośrednim.
Na każdym, na którego obudowie może się pojawić niebezpieczne napięcie dotyku, a odbiornik nie jest zasilany z transformatora lub przetwornicy separacyjnej lub nie zastosowano w nim izolacji ochronnej.
Izolację roboczą, osłony, obudowy, ogrodzenia, bariery, bezpieczne odstępy od urządzeń elektrycznych, instalowanie urządzeń poza „zasięgiem ręki”. Obudowa winna, mieć stopień ochrony co najmniej IP2X
Nie dopuścić do bezpośredniego zetknięcia się człowieka z częściami urządzeń elektrycznych będących pod napięciem, do udzielenia się napięcia na przedmioty przewodzące, których mógłby się, dotknąć człowiek oraz do przeskoku łuku elektrycznego.
(wg normy PN-IEC-60364-4-41).
Jest to środek ochrony dodatkowej polegający na połączeniu części przewodzących z uziomem i powodujący w warunkach zakłóceniowych samoczynne, odłączenie zasilania. Może być stosowane w urządzeniach prądu stałego i przemiennego, niezależnie od ich napięcia znamionowego.
Uziemienie jest skuteczne jeżeli: RA • J a ≤U L
tj. jeżeli 
UL – napięcie-bezpieczne (U L= U d, )
Ja– prąd zapewniający samoczynne wyłączenie w czasie bezpiecznym dla człowieka (Ja = Jw),
RA – rezystancja uziemienia ochronnego (R A = Ro)
Jest to prąd dostatecznie szybkiego zadziałania którego zadaniem jest niedopuszczenie do powstania niebezpiecznego napięcia, dotyku, a jeżeli takie napięcie na obudowie powstanie, wyłączyć to urządzenie w czasie bezpiecznym dla człowieka Np. przy napięciu 23 5 V w czasie do 0,4 sek_ w pomieszczeniach normalnych, i do 0,2 sęk. w pomieszczeniach szczególnie niebezpiecznych.
Od rodzaju i wielkości zabezpieczenia: Ja = k •Jb np.
dla bezpieczników topikowych z charakterystyki czasowo-prądowej;
k= 5 (dla wył inst. – typu S -,,B”)
k=10 (dla wył. inst. o charakt „C”)
Jb – wielkość wkładki bezpiecznikowej;
Ja = l,2Inz (Inz – prąd nastawienia wyzwalacza lub przekaźnika zwarciowego).
W układach sieciowych TN-C, tj. w sieciach prądu przemiennego do 500 V przystosowanych do zerowania, w których punkt zerowy transformatora jest bezpośrednio uziemiony, a wyprowadzony przewód neutralny możliwie licznie uziemiony. Wszystkie części przewodzące powinny być przyłączone do przewodu ochronnego lub ochronno-neutralnego.
Ua – napicie w stos. do ziemi (U0 = Uf)
Ja – prąd zapewniający samoczynne wyłączenie zasilania w czasie dla człowieka bezpiecznym
Jeżeli: Zs • Ja ≤ 5Uo lub
albo Jz>Ja 
Powinny wyłączyć z sieci chronione urządzenie w czasie 0,4 sek. lub 0,2 sek. (w zależności od pomieszczeń) od czasu pojawienia się prądu różnicowego, równego prądowi wyzwalającemu, wyłącznika (czułości wyłącznika).
Zależnie od układu i pomieszczeń, np. w mieszkaniach: 30 mA.
Transformator bezpieczeństwa wykonany według PN/E-08105 lub przetwornicę bezpieczeństwa wykonaną według PN/E-08104 (przenośne trafo i przetwornice winny być urządzeniami klasy II ochronności).
Jest to oddzielenie obwodu odbiornika od obwodu zasilania poprze transformator lub przetwornicę separacyjną.
Do 500 V prądu przemiennego i 750 V prądu stałego.
Na napięcie do 500 V (prądu odbiornika – nie ogranicza się).
W obwodzie odseperowanym może być tytko jeden odbiornik na napięcie do 500 V (prąd znamionowy – bez ograniczenia).
Wyjątkowo w pomieszczeniach o charakterze nieprzemysłowym dopuszcza się instalowanie większej ilości odbiorników. Części przewodzące winny być połączone za pomocą izolowanych połączeń wyrównawczych. Zaleca się aby iloczyn długości przewodów i napięcia odbiorników nie przekraczał 100 000 (L(mJ x U[V] Ś. 100.000), np. 200 m x 500 V = 100 000.
20 MΩ miedzy uzw. pierwotnym i wtórnym, rezyst izolacji obwodów – co najmniej 500 kΩ.
Można stosować do odbiorników niezależnie od ich napięcia znamionowego, jeżeli zasilane są z osobnego transformatora z oddzielonymi uzwojeniami, osobnego zespołu prądotwórczego lub baterii akumulatorów. Wszystkie części czynne muszą być izolowane od sieci. Stosujemy w układach IT.
Wszystkie przedmioty metalowe i części urządzeń elektrycznych muszą być metalicznie połączone z uziemioną siecią ochronną, a znajdujące się w zasięgu ręki części przewodzące są połączone ze sobą uziemionymi przewodami wyrównawczymi. Sieć ochronna musi być wyposażona w urządzenia do kontroli stanu izolacji.
Co najmniej: 2 MΩ – izolacja robocza, 5 MΩ – izolacja dodatkowa, 7 MΩ – izolacja wzmocniona.
Są to odbiorniki klasy II-giej ochronności.
Jeżeli odbiornik zainstalowany jest na stałe i w pomieszczeniach suchych, bez względu na napięcie znamionowe odbiornika. W miejscach zainstalowania urządzeń elektrycznych rezystancja podłóg i ścian powinna przekraczać 50 kΩ przy napięciu do 500 V i 100 kΩ przy napięciu 500 V.
Warstwa izolacyjna musi być zamocowana na stałe do podłoża (np. klejenie), a jej wymiary uniemożliwiały dotkniecie części czynnych i przedmiotów przewodzących (były poza zasięgiem ręki).
Sprawdzić czy porażony oddycha. Jeżeli nie oddycha, należy natychmiast zastosować sztuczne oddychanie; natomiast, jeżeli dodatkowo stwierdzimy, że nie ma krążenia krwi (brak tętna) należy oprócz sztucznego oddychania stosować masaż serca.
Stosować przede wszystkim metodę „usta-usta” jako najbardziej skuteczną, najłatwiejszą i najmniej meczącą. Jeżeli twarz ratowanego jest poparzona łukiem elektrycznym lub zmasakrowana, należy zastosować metodę, „Silwestra” lub „Nielsona”.
Dzielimy na układy: TT, IT, TN-C, TN-S, TN-C-S.
Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 17.09.1999 r. (Dz. U. Nr 30) obowiązujące od 9 kwietnia 2000 r.
Osoba posiadająca zaświadczenie „D” (dozoru) i upoważniona pisemnie przez prowadzącego eksploatację urządzeń energetycznych.
W dwóch egzemplarzach. Przechowywać miesiąc od zakończenia prac (oryginał i kopia).
Oryginał osoba, na którą zostało imiennie wysławione np. wykonawca, kopie otrzymuje dopuszczający do pracy
Prace związane z ratowaniem życia i zdrowia oraz urządzeń i mienia.
Prace wykonywane w warunkach szczególnego zagrożenia dla zdrowia i życia ludzkiego (pod napięciem lub w pobliżu urządzeń będących pod napięciem).
Na sprawdzeniu kwalifikacji brygady dopuszczanej do pracy, poinformowaniu o warunkach pracy, udowodnieniu braku napięcia przez dotknięcie ręką (po uprzednim sprawdzeniu wskaźnikiem), podpisaniu przez wykonawcę, i dopuszczającego polecenia pisemnego.
Na zasadniczy i dodatkowy.
Taki, którym bezpośrednio dotykamy urządzeń pod napięciem.
Rękawice dielektryczne-, narzędzia monterskie, wskaźniki napięcia, cęgi do bezpieczników, drążki izolacyjne.
Rękawice, kalosze, półbuty i wskaźniki neonowe – co 6 miesięcy;
Pomosty izolacyjne co 3 lata;
Pozostały sprzęt co 2 lata.
Gaśnicą śniegowa, proszkową i tetrową (halonową).
W pomieszczeniach zamkniętych i urządzeń elektrycznych o napięciu wyższym od 3 kV.
Prezes URE na kierownika przedsiębiorstwa w wysokości do 300 % jego wynagrodzenia miesięcznego i na przedsiębiorstwo do 15 % przychodu za rok ubiegły.
Do służb eksploatacyjnych zaliczamy osoby sprawujące kierownictwo i dozór nad eksploatacją urządzeń energetycznych, osoby wykonujące usługi w zakresie konserwacji i napraw oraz osoby obsługujące urządzenia energetyczne.
Wyciąg z instrukcji o eksploatacji określający podstawowe czynności związane z obsługą, a w szczególności zasady postępowania na wypadek awarii, pożaru lub innych zakłóceń w pracy urządzenia.
Dokumentacje fabryczną (obejmującą instrukcję fabryczną, karty gwarancyjne, opisy techniczne i rysunki montażowe) oraz dokumentację eksploatacyjną (obejmującą protokół przyjęcia urządzenia do eksploatacji, instrukcje; eksploatacji, wyniki prób i pomiarów oraz wykaz części zamiennych).
Wydaje kierownik zakładu wyznaczając jednocześnie osobę dozoru odpowiedzialną za eksploatację tego urządzenia energetycznego.
W wyjątkowych wypadkach, kierownik zakładu pracy za zgodą inspektora Państwowej inspekcji Pracy może podjąć decyzję o przyjęciu do eksploatacji urządzenia energetycznego nie spełniającego warunków technicznych budowy, jeżeli nie spowoduje to zagrożenia bezpieczeństwa obsługi, a nie przyjęcie do eksploatacji mogłoby spowodować straty gospodarcze. Urządzenie takie nie może być dłużej eksploatowane niż 6 miesięcy.
Co najmniej cztery, tj.:
Po stwierdzeniu pogorszenia stanu technicznego oraz uszkodzenia urządzenia energetycznego zagrażającego bezpieczeństwu obsługi.
Zgodnie z Rozporządzeniem Min. Pracy z dnia 28 maja 1996 roku (Dz. U. nr 62) prace przy urządzeniach elektrycznych będących pod napięciem, w pobliżu urządzeń elektrycznych będących pod napięciem, przy eksploatacji linii kablowych, w studniach kablowych i przy wyłączonych liniach napowietrznych, jeżeli krzyżują się z liniami będącymi pod napięciem.
Zgodnie z Rozporządzeniem Min. Infrastruktury z dnia 12.02.2002 r. (Dz. U. nr 75) od 15 grudnia 2002 roku należy stosować:
Zabezpieczenia zwarciowe dla trafo do 1000 kVA i gazowo-przepływowe dla trafo ponad 1OOO kVA.
Zgodnie z PN-88/E-O8400/10 elektronarzędzia dzielimy na 3 kategorie użytkowania. Kategoria I, II, III (zależna od częstotliwości użytkowania).
Badania okresowe przeprowadza się:
Stosujemy w układach o napięciu ponad 1000 V celem stworzenia widocznej przerwy.
Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci. Dz.U. 2003 nr 89 poz. 828;
Ma zapewnić prawidłową prace urządzeń elektrycznych w warunkach normalnych oraz ochronę przeciwporażeniową w warunkach zakłóceniowych.
Obliczamy prąd znamionowy In z wzoru: 
następnie prąd rozruchu Ir z wzoru: 
, Ir = k·In k– zależy od budowy (podaje producent)
oraz prąd bezpiecznika Ib z wzoru 
α – ciężkość rozruchu
(np. rozruch ciężki α=1,5 , rozruch średni α=2,5 , rozruch lekki α=2,5 )
Po wyliczeniu Ib dobieramy bezpieczniki znamionowe „w gorę” np. Ib = 14A, bezp. 16A.
Według PN/E-05012 do sieci publicznej można załączać bezpośrednio silniki o mocy do 4 kW przy 230 V i do 5,5 kW przy 400 V. Stosując przełącznik λ/Δ o mocy do 12 kW przy 230 V i 15kW przy 400 V.
3-krotnie zmniejszenie prądu rozruchu: lrλ =Ir/3 , Ir = 3 • lrλ .
Jednakowe napięcia, zgodność faz, jednakowe grupy połączeń, jednakowe napięcia zwarcia (± 10 %) t stosunek mocy 1:3.
Według PN-92/E-08106 stopień ochrony oznaczamy literami IP oraz dwóch cyfr oznaczających szczelność przed ciałami stałymi – pyłami (od O do 6) pierwsza cyfra oraz przed wodą (od O do 8) druga cyfra np. IP54 (kopalnie).
Ograniczniki przepięć (odgromniki) należy instalować między każdym przewodem fazowym a przewodem PEN lub PE.
Przewody PEN i PE winny być połączone bezpośrednio z ziemią. Przewody łączące ograniczniki powinny mieć przekrój, co najmniej 16 mm2. Ograniczniki należy instalować na końcu linii oraz w odległości, co 300 m miedzy nimi. Rezystancja uziemienia ograniczników nie może przekraczać 1OΩ .
Zgodnie z Ustawą z dnia 12.09.2002 roku o normalizacji (Dz. U. Nr 1 69) od 2003 roku stosowanie Polskich Norm jest dobrowolne (do 2002 roku – było obowiązkowe).
Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 20 grudnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków przyłączenia podmiotów do sieci elektroenergetycznych, ruchu i eksploatacji tych sieci. Dz.U. 2005 nr 2 poz. 6 „warunki określają”:
„Warunki” są ważne przez 2 lata.
Na 6 grup w zależności” od napięcia zasilania i mocy przyłączeniowej, a m.in.:
Na każde żądanie odbiorcy w terminie do 14 dni. Koszty pokrywa odbiorca tytko wtedy, gdy nie stwierdzono nieprawidłowości w działaniu układu pomiarowego (licznika).
Dzielimy na dwie grupy:
Dla wtyczek i gniazd wtykowych oraz obudowy bezpieczników topikowych stosuje się blokadę mechaniczną lub elektryczną, aby uniemożliwić rozłączenie styków będących pod napięciem.
Gdy odbiorca zwleka z zapłatą za pobraną energię elektryczną, co najmniej miesiąc po upływie terminu płatności, pomimo upomnienia na piśmie i wyznaczenia dodatkowego terminu (Dz. U. Nr 135/2002).
Dostawca jest zobowiązany do bezzwłocznego wznowienia dostaw energii elektrycznej, jeżeli ustaną przyczyny uzasadniające wstrzymanie ich dostarczania.
Dostawca może zainstalować przedpłatowy układ pomiarowy, jeżeli odbiorca, co najmniej dwukrotnie w ciągu roku, zwlekał z zapłatą za pobraną energię elektryczną przez okres, co najmniej jednego miesiąca. Koszty zainstalowania ponosi dostawca (Zmiana Prawa Energetycznego – Dz. U. Nr 135/2002).
Pytania egzaminacyjne grupa 2
Kocioł wodny jest to urządzenie w którym ciepło wytworzone w procesie spalania paliwa jest wykorzystane do ogrzewania wody do zadanej temperatury.
Kocioł parowy jest to urządzenie w którym ciepło wytworzone w procesie spalania paliwa jest wykorzystane do wytwarzania pary o ciśnieniu wyższym od atmosferycznego.
Moc cieplna kotła jest to ilość energii cieplnej unoszonej przez czynnik grzejny w jednostce czasu wyrażana w KW lub MW, w odniesieniu do kotłów parowych używa się też pojęcia wydajności kotła wyrażana w t/h.
Jest to najwyższe ciśnienie na które kocioł został dopuszczony do pracy przez dozór techniczny i zabezpieczony przyrządem bezpieczeństwa lub zaworem bezpieczeństwa.
Niskociśnieniowymi nazywamy kotły o ciśnieniu roboczym do 0.07 MPa.
Wysokociśnieniowymi nazywamy kotły parowe o ciśnieniu roboczym ponad 0,7 MPa.
Przez eksploatację należy rozumieć wykorzystywanie kotła zgodnie z jego przeznaczeniem zgodnie z jego właściwościami konstrukcyjnymi w sposób zapewniający oszczędne zużywanie paliwa, optymalną żywotność kotła, oraz bezpieczeństwo dla obsługi. Dla każdego kotła powinna być opracowana instrukcja eksploatacji, która obejmuje dokumentacje fabryczną, technologiczno– ruchową i lokalne warunki pracy kotła.
Dwutlenek węgla, para wodna, tlenki siarki, i azotu oraz przy źle prowadzonym procesie spalania tlenek węgla i sadza.
Ból głowy, osłabienie, przyspieszony oddech, tętnienie w skroniach, nudności.
Ciśnienie to siła działająca prostopadle na powierzchnię.
To kontrolowane łączenie się paliwa z tlenem.
Sadza, pyły, tlenki węgla, siarki, azotu.
Jest to substancja, która łącząc się chemicznie z tlenem, wydziela ciepło.
Jest to ilość ciepła, uzyskana z zupełnego i całkowitego spalenia 1 kg lub 1m3 paliwa.
Jest to górna granica ciśnienia roboczego, do której może być stosowany dany rodzaj rur lub armatury.
Jest to ciśnienie względem próżni.
Ciśnienie różnicowe jest to ciśnienie wskazujące różnicę ciśnień.
Ciśnienie względne to ciśnienie względem ciśnienia otoczenia (względne) i większe od niego.
Jest to woda w najprostszej postaci, pobierana ze studni,
z rzeki lub z jeziora.
Demineralizacja polega na całkowitym usunięciu szkodliwych pierwiastków takich jak: wapń, magnez, sód, potas, siarka, żelazo.
Wentylacja naturalna, wynikająca z różnicy temperatur wewnątrz pomieszczenia wentylowanego i na zewnątrz oraz wentylacja sztuczna, osiągana przy pomocy wentylatorów.
Wentylator tłoczy powietrze z zewnątrz do wentylowanego pomieszczenia, wytwarzając podciśnienie, powodujące wypływ zanieczyszczonego powietrza na zewnątrz przez specjalne otwory lub nieszczelności.
Wentylator zasysa zużyte powietrze, co powoduje powstanie podciśnienia w pomieszczeniu, wywołującego napływ z zewnątrz świeżego powietrza przez specjalne otwory lub nieszczelności.
Jeden wentylator pobiera zanieczyszczone powietrze z pomieszczenia, a drugi dostarcza świeże powietrze z zewnątrz.
Pytania egzaminacyjne gaz grupa 3
Barometr to przyrząd do pomiaru ciśnienia atmosferycznego.
Jest to ciśnienie względem próżni.
Ciśnienie względne to ciśnienie względem ciśnienia otoczenia (względne) i większe od niego.
Granice wybuchowości gazu ziemnego to 4,9-15,4%.
Najsilniejszy wybuch następuje przy stężeniu 9,5% gazu ziemnego w powietrzu.
Ponieważ gaz ziemny jest bezwonny, nawanianie pozwala zidentyfikować fakt i miejsce ulatniania się gazu z instalacji gazowej.
Nie wolno! Włączenie światła może spowodować wystąpienie iskry, a w konsekwencji wybuch metanu..
Jest to odcinek przewodu od gazociągu zasilającego do kurka głównego instalacji gazowej i jest elementem sieci gazowej rozdzielczej.
Na zewnątrz budynku, w wentylowanej szafce z materiału trudno palnego.
Bo kolor biały najskuteczniej odbija promieniowanie słoneczne.
Są to kotły stojące i kotły wiszące.
Ustawa określa zasady kształtowania polityki energetycznej państwa, zasady i warunki zaopatrzenia i użytkowania paliw i energii, w tym ciepła oraz działalności przedsiębiorstw energetycznych, a także określa organy właściwe w sprawach gospodarki paliwami i energią.
Przez instalację gazową należy rozumieć urządzenia gazowe z układami połączeń między nimi, zasilane z sieci gazowej znajdującej się na terenie i w obiekcie odbiorcy.
Gaz palny jest to gaz, który wskutek swego powinowactwa do tlenu, ulega utlenianiu z wydzielaniem ciepła. Charakterystyczną cechą gazu palnego jest płomień, przy spalaniu płomieniowym luz rozżarzona powierzchnia przy spalaniu bezpłomieniowym.
Ciężar właściwy gazu jest to stosunek ciężaru pewnej ilości gazu do objętości, którą ten gaz zajmuje w określonych warunkach fizycznych.
Głównymi składnikami paliw gazowych są:
Temperatura zapalenia jest to najniższa temperatura materiału, który ogrzewany strumieniem ciepła, dostarczonym z zewnątrz, w wyniku rozkładu termicznego wydziela palną fazę lotną o stężeniu umożliwiającym jego zapalenie się (samorzutne pojawienie się płomienia).
W zależności od warunków, w których odbywa się kontrolowany proces spalania, wyróżniamy:
Głównymi produktami spalania gazu ziemnego są gazy:
Najbardziej szkodliwymi dla środowiska produktami spalania są tlenki siarki, azotu i węgla.
Gaz ziemny wypływający z odwiertu jest zanieczyszczony resztkami skały, piaskiem, gliną, wodą, siarkowodorem, dwutlenkiem węgla oraz zawiera węglowodory ciężkie (propan, butan i inne). Wszystkie te zanieczyszczenia muszą być usunięte z gazu przed transportem gazociągami i przeróbką.
Osuszanie gazu ziemnego zabezpiecza gazociągi i instalacje przeróbki gazu przed zakłóceniami, a nawet awariami spowodowanymi osadzaniem się lodu i hydratów.
Temperatura punktu rosy jest to temperatura, przy której pod danym ciśnieniem pojawiają się pierwsze krople skroplin wodnych.
W zależności od ciśnienia przechowywanego gazu rozróżniamy:
Pod pojęciem sieci gazowej rozumiemy sieć połączonych gazociągów wraz ze stacjami gazowymi, układami pomiarowymi, tłoczniami gazu połączone i współpracujące ze sobą, służące do przesyłania i dystrybucji paliw gazowych.
Stacja gazowa jest to zespół urządzeń w sieci gazowej spełniający oddzielnie lub równocześnie funkcję redukcji, uzdatniania, regulacji, pomiarów i rozdziału paliwa gazowego.
Stacja redukcyjna jest to stacja gazowa, w skład której wchodzą przewód wejściowy i wyjściowy, armatura odcinająca i filtrująca, urządzenia regulacji ciśnienia paliwa gazowego, ciśnieniowy system bezpieczeństwa, urządzenia rejestrujące ciśnienie oraz systemy alarmowe.
